Yaşıl gələcəyə nail olmaq üçün ekoloji
problemlərin düzgün müəyyən edilməsi və onlar üçün effektiv tənzimləmənin
həyata keçirilməsi zəruridir. Yaşıllıqların sayının
azalması, təbii ehtiyatların tükənməsi, təbiətin
çirkləndirilməsi və iqlim dəyişikliyi kimi problemlər nəinki yalnız bəşəriyyətə iqtisadi zərər
vurur, eyni zamanda onun gələcək varlığını
sual altında qoyur. Belə ki, bir sıra araşdırmalar
yaxın keçmişdə ölkəmizin 30 faizdən çox ərazisinin meşələrlə örtüldüyü halda, hazırda bu göstəricinin 3 dəfədən çox azaldığını göstərir [4, s.
19]. Əlavə olaraq hesablamalara əsasən, dünya
üzrə 2100-cü ilədək dəniz səviyyəsinin artması səbəbindən baş verən sahil daşqınlarına görə
itkilərin qlobal ÜDM-in 4%-nə bərabər olması [5, s. 16], 2050-ci ilədək isə yanğınlara görə
zərər çəkmiş ərazilərin 2000-ci illə müqayisədə
19% artması proqnozlaşdırılır [6]. Bu səbəbdən,
artıq bir neçə on illikdən çoxdur ki, dövlətlər effektiv ekoloji tənzimləmə metodları yaratmış və
bu metodları öz qanunvericilik sistemlərinə inteqrasiya etmişlər