Azərbaycan Respublikası müstəqilliyini
bərpa etdikdən sonra qarşısında duran
ən vacib məqsədlərdən biri insan hüquq və azadlıqlarının qorunması məsələsi idi. Elə bunun
nəticəsidir ki, milli normativ baza formalaşdırılır,
ölkə daxilində çoxsaylı normativ hüquqi aktlar qəbul edilir, ölkəmiz insan hüquqlarını özündə
ehtiva edən çoxsaylı beynəlxalq müqavilələrə
qoşulurdu. Bu istiqamətdə ən əhəmiyyətli addım
1995-ci ildə qanunvericilik sisteminin əsasını
təşkil edən milli Konstitusiyanın qəbulu oldu.
Heç təsadüfi deyil ki, 1995-ci ildə ümumxalq səs
verməsi ilə qəbul edilən Konstitusiyanın 12-ci
maddəsi “Dövlətin ali məqsədi” adlanaraq insan
və vətəndaşların əsas hüquq və azadlıqlarının,
Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının layiqli
həyat səviyyəsinin təmin edilməsini dövlətin ali
məqsədi olaraq vurğulayır [1]. Bu istiqamətdə
dövlət öz ali məqsədi kimi bütün kateqoriya insanların rifah halının yüksəldilməsi istiqamətində
uğurlu fəaliyyət həyata keçirir. Sözsüz ki, bu
sahədə ən vacib məsələlərdən biri sosial cəhətdən
həssas olan əhali qruplarının, şəhid və qazi ailələrinin, qaçqın və məcburi köçkünlərin layiqli həyatlarının təminatı məsələsidir.